Raport: Analiza polskiego rynku gazu ziemnego przed zimowym kryzysem gazowym 2022/2023

Niemcy wprowadzają drugi stopień zagrożenia w systemie gazowym.

• Czy będzie to miało wpływ na dostawy gazu do Polski?

Poniżej prezentujemy raport autorstwa Janusza Kowalskiego, Przewodniczącego Parlamentarnego Zespołu ds. Suwerenności Energetycznej.

1. Najwyższe dobowe zużycie gazu w Polsce to blisko 90 mln m3. Średnie dobowe zużycie gazu to około 50-60 mln m3. Dobowe ujęcie jest podejściem lepiej pokazującym trudności w zbilansowaniu systemu, niż ujęcie roczne.
2. W okresie letnim zużycie gazu wynosi poniżej 50 mln m3. W okresie zimowym przekracza 70 mln m3.
3. Celem zbadania wrażliwości systemu gazowego w Polsce należy zbadać dobowe ilości zasilania systemu z innych źródeł.
4. Krajowa produkcja to średnio 11 mln m3/dobę. Gazoport LNG w Świnoujściu pozwala na średnie dobowe zasilanie systemu 18 mln m3/dobę.
5. Odrębnie należy przedstawić zdolności rewersu z Niemiec do Polski, które teoretycznie wynoszą
   ok. 30 mln m3/dobę. Są to jednak aktualnie wielkości teoretyczne, w przypadku braku importu gazu ze wschodu na rynku niemieckim również wystąpią niedobory. Aktualnie niemiecki wicepremier Robert Habeck informuje o wprowadzeniu 2 stopnia zagrożenia w systemie gazowym. Coraz częściej słyszane są opinie o całkowitym wstrzymaniu dostaw gazu z Rosji do Europy. W takiej sytuacji założyć można brak gazu na rynku SPOT w Niemczech lub jego niewielkie ilości. Możliwe więc będzie wykorzystanie tego kierunku na import gazu produkowanego przez PGNiG w Norwegii ok. 4 mln m3/dobę. Optymistycznie można założyć, iż PGNiG dokona zakupu SPOT na niewielkie wolumeny
   1 mln m3/dobę. Na potrzeby niniejszej analizy nie zakłada się większych zakupów interwencyjnych na rynku niemieckim z uwagi na założenie występujących tamże znacznych niedoborów i braku „wolnego” gazu. Nie można wykluczyć, iż za odpowiednio wysoką cenę uda się kupić minimalne ilości gazu, które pozwolą przedłużyć okres pracy systemu w trybie poboru z magazynów. Optymistycznie można założyć, iż PGNiG będzie w stanie odebrać dodatkowe ilości gazu LNG we Francji, gdzie ma zakontraktowane zdolności w terminalu LNG. Na potrzeby niniejszej analizy został założony wariant optymistyczny 1 mln m3/dobę. Sumaryczny import przez Mallnow to 6 mln m3/dobę.
6. UWAGA! Produkcja w Norwegii została pokazana jako transportowana do Polski z wykorzystaniem systemu niemieckiego. Uruchomienie Baltic Pipe niewiele w tym zakresie zmienia bowiem PGNiG nie ma zakontraktowanych większych ilości gazu w Norwegii. Po uruchomieniu Baltic Pipe ten sam wolumen zostanie importowany inną drogą.
7. Czechy i Słowacja również nie posiadają własnych złóż i są zasilane z kierunku wschodniego lub z Niemiec gazem z Nord Stream i Braterstwa. Nie można liczyć na dodatkowy import gazu z tych kierunków.
8. Pewną alternatywą jest gazoport w Kłajpedzie jednak dostępny tamże wolumen gazu będzie również przedmiotem zainteresowania Finlandii i krajów bałtyckich, które również zostały odcięte od gazu ziemnego z Rosji. Optymistyczne założenie zabezpieczenie tą drogą ok. 4 mln m3/dobę.
9. Możliwości krótkotrwałego wykorzystania magazynów (aktualnie zapełnionych w prawie 100 %)
   w dobowych mocach: Mogilno i Kosakowo – 26 mln m3/dobę; Wierzchowce łącznie z GiM Sanok – 15 mln m3/dobę. Sumarycznie 41 mln m3/dobę przez około 25 dni, później moce magazynów spadną do około 15 mln m3/dobę.
10. Zakładanie okresu, w jakim system zachowa zdolności do bilansowania jest obarczone błędem pogodowym i wynikającego z tego zapotrzebowania. Wydaje się, iż można poczynić założenie,
    że przy negatywnych warunkach pogodowych gazu zabraknie po około 30 dniach. Zaś przy sprzyjających warunkach będzie pracował 100 dni.